مشاوره روانشناسي

اگر بخواهیم در مورد درمان دیس تایمی صحبت کنیم در ابتدا بهتر است، اطلاعاتی در مورد این بیماری و به طور کلی بیماری های روانی داشته باشیم. زمانی که حرف از بیماری های روانی میشود، خیلی از ما از نظر ذهنی فکر می کنیم بیماری های روانی مربوط به افراد دیوانه و یا به اصطلاح روانی هستند. در حالی که اصلاً چنین نیست یکی از معایب بیماری های روانی، این است که این بیماری ها بر خلاف بیماری های جسمی دارای علائم مشخص و معین برای تشخیص نیستند. برای مثال در بسیاری از موارد بیماری های روانی، شما نمی توانید به آزمایشگاه مراجعه کنید و با یک تست آزمایشگاهی مشکوک به آن شوید. در مورد علل ایجاد آنها هم نظرات بسیار متفاوت بوده و به عقیده برخی متخصصین بیماری های روانی دارای زمینه ی ژنتیکی هستند، در حالی که برخی عقیده دارند اینطور نیست. در هر صورت افرادی که زمینه خانوادگی این بیماری را داشته باشند، بیشتر مستعد ابتلا به آن هستند. یکی از بیماری های روانی رایج مخصوصاً در بین نوجوانان و جوانان، بیماری دیس تایمی است که اصطلاحاً افسردگی مزمن و یا خفیف نیز نامیده می شود. از علائم این بیماری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• وجود احساس ناراحتی و خلق و خوی افسرده در اکثر روزها بدون هیچ دلیل مشخصی
• تغییرات عادات خواب و بیداری مثل افزایش ساعات خواب و یا کاهش آن
• احساس درماندگی مفرط همراه با احساس گناه
• فقدان تمرکز در انجام کارهای روزمره
• بی قراری های مفرط به طوری که مانع از انجام فعالیت های روزانه باشد
• لذت نبردن فعالیت ها و علایق روزانه
• وجود افکار منفی چون نداشتن انگیزه و خودکشی

علاوه بر اختلال دیس تایمی، اختلالات روانی دیگری نیز وجود دارند که همانند این بیماری دارای زمینه افسردگی هستند. در این مقاله سعی خواهیم کرد در ابتدا در مورد سایر اختلالات روانی که دارای زمینه افسردگی هستند صحبت کنیم و سپس در مورد درمان دیستایمی صحبت خواهیم داشت.

اختلال سیکلوتایمی

این اختلال روانی نوع خفیفی از اختلال دو قطبی بوده که سبب می شود افراد در دوره های زمانی، دارای حالت مانیا و یا سرخوشی و حالت افسردگی باشند. این اختلال از نظر وجود علائم بسیار مشابه اختلال دو قطبی است با این تفاوت که علائم آن بسیار خفیف تر از افسردگی می باشد. شیوع آن هم در بین کودکان و هم بزرگسالان یکسان است و کودکان درگیر این اختلال، دارای نشانه های بیش فعالی می باشند. تا به امروز درمان قطعی و موثری برای آن وجود ندارد و تنها از طریق دارو درمانی و مشاوره های پیوسته، میتوان علائم آن را کاهش داد. علائم این بیماری شامل:

• اختلالات تغذیه ای شامل از دست دادن اشتها و یا در برخی موارد اضافه وزن
• وجود افکار خودکشی و مرگ
• وجود احساس پوچی، بی ارزشی و گناه در این افراد
• کاهش علایق در کارهای روزمره